گرچه نوآوری‏‌های مردمی در ایران به اشکال متفاوت و در زمان‌‏ها و مکان‌‏های گوناگون با درجات متفاوتی وجود داشته است اما جزیره‌‏ای بودن این نوآوری‏‌ها موجب گردیده تا مزایا و فرصت‌‏های حاصله از نوآوری‏‌های مردمی در سطح ملی قابل دسترس نباشد. یکی از مهم‌‏ترین چالش‏‌ها همانند بسیاری از سیاست‏‌های علمی کشور جزیره‌‏‏ای بودن آنها است چرا که هر یک بنا بر محل و زمان اجرا متفاوت عمل می‏‌کنند. لذا به نظر می‌‏رسد ایجاد شبکه میان این جزیره‏‌های دور از هم می‏‌تواند به افزایش راندمان نوآوری‏‌ها کمک شایانی کند. هدایت نوآوری‏‌ها و حمایت از آن بدون تبعیض قرار دادن میان کنشگران دو ستون مهم نوآوری‌‏های مردمی در دنیا است که به نظر می‏‌رسد این دو ستون در ایران اهمیت دو چندانی خواهد داشت. برای منسجم ساختن هدایت و یکپارچه ساختن حمایت چاره‌‏ای جز شبکه‏‌سازی و خروج از جزیره‌‏ای عمل کردن نخواهیم داشت. شبکه‏‌سازی دو پیامد مثبت برای نوآوری‏‌های مردمی دارد: نخست؛ هیچ‏یک از اقدامات به صورت جزیره‌‏ای و در خفا (به صورت پنهانی) و بدون اطلاع سایر بخش‌‏ها صورت نمی‏‌گیرد. دوم؛ آنکه با شبکه‌‏سازی حمایت صورت گرفته و بازخورد حمایت و نتایح مثبت یا منفی آن حمایت به صورت درس‌‏هایی چه قابل دفاع و چه قابل نقد در اختیار سایر کنشگران قرار خواهد گرفت که می‌‏توان بهترین عملکردها را به واسطه تجربه حاصل از عملکردهای پیشین به دست آورد. این شبکه بستری برای شناسایی، هم‌افزایی و تسهیل فرایند نوآوری‌های مردمی در کشور است و تلاش دارد کلیه ایده‌ها و فعالیت‌های نوآورانه‌ای که برای حل مسائل محلی به کار گرفته می‌شود را به جامعه معرفی کند. در این نوآوری همه مردم می‌توانند با ساده‌ترین ابزارها، خلاقیت خود را برای حل مسایل محلی نشان دهند. این نوآوری‌ می‌تواند پویایی، تحرک و بالندگی را برای جامعه به ارمغان آورد. این شبکه، نوآوران مردمی را با یکدیگر، جامعه، دولت و نقش آفرینان عرصه نوآوری متصل می‌کند. شبکه نوآوری‌های مردمی، به عنوان تسهیلگر در تلاش است تا نوآوری‌های مردمی که در سراسر کشور به صورت پراکنده وجود دارد را در قالب شبکه متمرکز کرده و موج جدیدی از نوآوری و خلاقیت در جامعه ایجاد کند.